Evropska konvencija, član 10, dopušta članicama da u cilju zaštite višeg interesa nameću ograničenja slobodi izražavanja. Postoje slučajevi kada govor ne uživa zaštitu prema članu 10 Konvencije. Izražavanje koje spada u obim člana 17 ne uživa zaštitu člana 10.
Evropski sud za ljudska prava primijenio je član 17 u kontekstu rasističkog govora koji podriva osnovne vrijednosti Konvencije. Tipičan primjer toga je Pavel Ivanov protiv Rusije, koji je krivično osuđen za objavljivanje članaka u kojima su Jevreji predstavljeni kao izvor zla u Rusiji. On je kroz svoje publikacije nastojao da podstakne mržnje prema Jevrejima zbog žestokog napada na jednu etničku grupu, što je u suprotnosti sa temeljnim vrijednostima Konvencije. Sud smatra da na osnovu člana 17 Konvencije, ne može se ostvariti zaštita iz člana 10.
Sud je ovo pravilo primijenio i u drugim vrstama rasističkog govora, kao što je slučaj u predmetu Norvud protiv Ujedinjenog Kraljevstva. Radilo se o plakatu na kojem su prikazane ,,Kule bliznakinje,, srušene u napadu 11. septembra 2001. godine uz naslov, „Protjerati islam iz Britanije-zaštitimo britanski narod,“. Takav opšti i žestok napad na jednu vjersku grupu i povezivanje te grupe sa terorizmom suprotno je vrijednostima koje promoviše Konvencija.
Takođe, Sud je primijenio član 17 i u negiranju holokausta, takvo djelovanje nespojivo je sa demokratijom i ljudskim pravima jer krši prava drugih. Takođe, član 17 je korišćen da uskrati zaštitu člana 10 ovim pojedincima koji su željeli da ožive nacističku stranku u Njemačkoj.
Države ugovornice mogu na osnovu člana 15 Konvencije derogirati tj. staviti van snage prava za vrijeme „rata ili vanrednih okolnosti koje prijete opstanku nacije.“, ali samo „u onoj mjeri u kojoj to zahtijeva hitnost situacije.“.
B.P.