Članom 10 Evropske konvencije ne štite se samo pojedinci već i pravna lica. Zaštita se ne odnosi isključivo na sadržaj izražavanja već i na sredstva putem kojih se taj sadržaj širi. Prvi predmet u kojem je Sud ustanovio povredu prava na slobodu izražavanja bio je „Sunday Times“ odnosno izdavač ovog časopisa, kao pravni subjekat i nekolicina novinara kao pojedinci. Sud je naveo da svako ograničenje koje se odnosi na sredstva prenosa informacija zadire u pravo primanja i davanja informacija. Sudska praksa Suda stala je u zaštitu različitih vidova saopštavanja uključujući usmeno, štampano, radio emitovanje, slike, simbole, letke, proteste, filmove i sisteme elektronskog informisanja.
Ovo pravo obuhvata ne samo informacije i ideje koje su opšteprihvaćene već i manjinska shvatanja i stavove koje mnogi mogu smatrati uvredljivim. Upravo za tu vrstu izražavanja je ovo pravo najvažnije. Ono takođe obuhvata i komercijalno izražavanje.
Obaveza države da poštuje član 10 primjenjuje se i na radnje svih organa koji čine državni aparat, a Sud je i u ovim slučajevima utvrdio povrede prava. Ti predmeti su se odnosili na parlament, vladu, sudove, policiju, regulatorna i disciplinska tijela pa čak i državne medije. Državama ugovornicama je prepušteno da same odluče na koji način će ispuniti svoje međunarodne obaveze. Svi akteri su ipak dužni da poštuju prava, bez obzira na unutrašnje ustavne aranžmane kao što su podjela vlasti u saveznoj državi ili ustavne zaštite za nezavisna tijela kao što su sudovi i izborne komisije.
S druge strane, pravna lica, kao što su privatni mediji, nijesu obuhvaćena. Sud je stava da privatne novinske kuće moraju imati uređuvačku slobodu pri odlučivanju o tome da li da objave članak, komentar i pismo koje su im dostavili pojedinci ili njihovi novinari. Takođe, sud je stava da, obaveza države da pojedincima obezbijedi slobodu izražavanja ne daje građanima ili pojedincima nesputano pravo pristupa medijima radi iznošenja svojih mišljenja.
B.P.